Stray Dog is een verrassend frisse stringband uit Denver, Colorado met een vrij opmerkelijke bezetting. De bodem wordt gelegd door de stevige maar ook melodieuze baspartij van Jeff Hooton en daaroverheen zijn de twee fingerpickende akoestische gitaristen Eric Woods en Will Cottrell de sterren van de hemel aan het spelen. Let wel: het gaat hier niet om een instrumentale plaat, maar om een collectie zelfgeschreven liedjes die in een rechtvaardige wereld uitgroeien tot klassiekers. Luister maar eens goed naar het prachtig lijzig gezongen Lonesome Road waar de loepzuivere tweede stem van Anne Zinschlag het nummer optilt tot grote hoogte. De tekst van dit nummer is bovendien tegelijk grappig en melancholiek. “Jesus can see in the dark. I hope he don’t, ‘cause I do what I want”. En het refrein zing je meteen mee: “Tell the women in this town another man done gone”. En let dan vooral op die twee gitaristen die hun ragfijne spel op een schitterende manier weten te vervlechten. Het effect dat de muziek van Stray Dog op mij heeft is dat ik achterblijf met een innig tevreden gevoel. Deze muziek is zo grappig, maar ook zo mooi en licht melancholiek dat het de term knusmuziek moeiteloos overstijgt.

Een klassieke stringband is dit dus zeker niet, al pakken ze wel de sfeer van de beste stringbands, waarbij je het gevoel houdt dat ze speciaal voor jou in een intieme setting zitten te spelen. De muziek doet ook wel wat aan bluegrass denken, aan Ierse muziek, aan folk en een beetje aan de blues, maar deze vier slagen er in om een volstrekt eigen geluid te creëren dat volstrekt vanzelfsprekend klinkt en dat vooral smaakt naar meer, hoewel je met hun debuutalbum ruim bediend wordt, al verzucht je na ruim een uur (zonder ook maar één zwak moment) – “is het nou al afgelopen?”. Een absolute aanrader.