Drie sterk van elkaar verschillende stringbands die alledrie wel degelijk hun eigen geluid hebben. Gewoon op akoestische instrumenten met een groepje mensen samen muziek maken, dat lijkt, als je een goede stringband hoort, nog steeds het leukste wat er is. Alledrie de stringbands die we hier presenteren hebben dat, die uitstraling van heerlijk samen muziek maken, waardoor je zelf ook zin krijgt om mee te gaan doen.

The Barn Owl Band

Cloud Forest van de Barn Owl Band begint meteen al heel sterk met een livenummer waarin twee fiddlers lekker fel tegen elkaar aan staan spelen. Het is een vorm van een fiddle-duel waarbij ze net zo goed elkaar aanvullen, onder elkaar door spelen en samen vlam vatten. Schitterend. Daarna doen twee mandolinespelers het nog eens net zo fel over, en dan volgt de complete band, en dan hebben we het over acht muzikanten. Strikt genomen is dit niet echt een stringband, want er komt af en toe ook percussie bij, of een accordeon, een piano of een pennywhistle. Geen puristen dus, deze jongens, maar ze maken wel die mooie tijdloze variant van de akoestische stringbandmuziek, met enthousiasme en pure kwaliteit, waardoor het nooit gedateerd aandoet, maar gewoon energiek en tijdloos. Ze spelen voor een deel traditionals, maar ook een behoorlijk aantal sterke eigen nummers.

Atlas String Band

De cd van de Atlas String Band heet, heel mooi, Strong Shoulder. Ze zijn met zijn vijven en spelen in een klassieke bezetting – gitaar, mandoline, banjo, fiddle en bas. Daarbij wordt er regelmatig gezongen in de traditie van broerduo’s als de Louvin Brothers of de Stanley Brothers. Ook deze club heeft er hoorbaar erg veel plezier in, en je kunt horen dat ze, als ze eenmaal met elkaar beginnen te spelen, ze het liefst tot diep in de nacht doorgaan. Van de zestien nummers zijn er vijftien traditionals, alleen de laatste wals (The Old Man’s Waltz) is geschreven door de bassist van de band. Gewoon lekkere aanstekelijke muziek.

Bashful Mountain Broadcasters

De vijf Bashful Mountain Broadcasters klinken nog het meest als een authentieke stringband uit de jaren dertig, en dat betekent ook dat ze voor mijn smaak soms net een tikkeltje te braaf klinken. Al valt dat in een behoorlijk aantal nummers goed mee, omdat ze daar wel degelijk lekker fel van leer trekken. Naast de mandoline, banjo, gitaar, fiddle en bas horen we hier ook af en toe de dulcimer en de banjo-uke, een soort kruising tussen banjo en ukelele. En er wordt goed gezongen. En, wat toch ook niet onbelangrijk is – ze spelen verrekte goed. Dus al met al is ook dit een lekkere, aanstekelijke cd geworden.