Paul Reddick is een moderne bluesmeester, die met Villanelle al een keer een schitterend meesterwerkje maakte. Daarna kwam Reddick Revue uit, wat vooral een compilatie van iets ouder werk was, en nu is er Sugar Bird, ook weer samen met blueszielsverwant en maatje Colin Linden. De Canadezen doen het weer, en we laten hier twee fragmenten horen zodat je zelf kunt horen hoe speciaal deze ouderwetse maar toch hypermoderne blues klinkt. Op Morning Bell speelt Linden gitaar, Paul Reddick zingt en speelt mondharmonica en Garth Hudson (van The Band, jawel) speelt accordeon. Luister hoe klein, intiem en tegelijk intens daar een bluesje wordt neergezet.
En dan is er Blue Wings, waar de cd haar titel aan ontleent. Ook hier zingt Reddick en speelt hij mondharmonica, Colin Linden speelt gitaar, maar ook banjo, en Chris Carmichael “strijkt”. Twee fragmenten die een heel klein beetje een idee geven van wat je kunt verwachten op dit magnifieke album. Verder zijn er ook nog magnifieke blazersarrangementen te horen, en wordt er soms stevig gerockt. Toch klinkt het eigenlijk altijd vrij intiem en tegelijk gedreven. De nummers werden meestal door Reddick en Linden samen geschreven en zijn allemaal goed tot zeer goed. Een op het eerste gehoor simpel klinkend groeiplaatje dat steeds beter wordt. Een aanrader.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.