Laurence Irwin Sugarman bespeelt de banjo, en hij durft dat ook heel stilletjes en voorzichtig tastend te doen. Zo begint hij het eerste nummer op zijn cd Old Magic bijna aarzelend, terwijl daarna al heel snel duidelijk is dat hij fantastisch op dat instrument kan spelen, al blijft het regelmatig prettig rammelen allemaal. De ondertitel van Old Magic is “New & Old Traditional Music”, en daarmee is perfect omschreven wat je kunt verwachten. De traditionals zijn overigens in de minderheid, want Sugarman zelf schreef bijna de helft van de nummers die je hier hoort. De covers en traditionals die hij speelt zijn zeer goed gekozen, en worden echte Sugarmanliedjes. Dat geldt zelfs voor het bijna doodgezongen Good Night Irene van Leadbelly, dat hier een prachtige en verrassend modern klinkende intieme uitvoering krijgt. Sugarman’s zang is wat minder sterk dan zijn banjospel, maar ook hier werkt het zoekende en tastende eigenlijk heel goed. Hij doet als zanger nog het meeste denken aan David Bromberg, die ook ongeoefend maar behoorlijk intens kon klinken.

Wat je kortom hoort is iemand die bijna hoorbaar in zijn eigen muziek opgaat en alles om zich heen lijkt te vergeten. Alsof hij alleen voor zichzelf zit te spelen, en jij ongemerkt stiekem in een hoekje van de kamer zit mee te luisteren. De vrienden zorgen daarbij in een aantal nummers voor een perfect ingehouden ondersteuning op bas, gitaar en sporadisch wat accordeon en mondharmonica. Een mooi intiem album, dat steeds mooier wordt.