Watercolor Day van Seth Swirsky brengt je terug naar de Summer of Love, het hippietijdperk van de sixties, en ook het tijdperk waarin onder meer de muziek zorgde voor een grote bevrijding en verademing na de duffe jaren vijftig. Als je die jaren niet bewust hebt meegemaakt kun je je daar weinig bij voorstellen, en dan vind je deze muziek waarschijnlijk veel te lief en te soft, maar ik ging meteen helemaal om. Seth Swirsky’s muziek zou je retro kunnen noemen, maar voor mijn gevoel gaat het hier om een liefdevolle voortzetting van een bijna vergeten vorm van westcoast-softpop. Denk aan de samenzang van de Byrds, aan een al bijna vergeten band als Millennium, aan Curt Boettcher, aan de Beach Boys, en aan de vroege Harry Nilsson. Swirsky brengt hier een ode aan Nilsson. Je hoort er een fragment van. Veel strijkers, prachtige arrangementen, snufjes psychedelica en zachte zang. Toch wordt het voor mij nergens echt te zoet, en kan ik heerlijk zwelgen in deze geslaagde tijdreis naar een avontuurlijke en tegelijkertijd vriendelijke en gemoedelijke wereld. Heerlijk.

• Seth Swirsky – Watercolor Day – Grimble Records

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.