Soms kan een hoesje of een titel van een cd je volledig op het verkeerde been zetten. Dat is in dit geval wel heel erg jammer, want met een titel als Histoire Du Tango zullen de meeste doorsnee tangoliefhebbers zich behoorlijk bekocht voelen als ze er achter komen dat de tango’s hier gespeeld worden door een Engels duo op viool en accordeon. Aan de andere kant zullen de liefhebbers van avontuurlijke wereldmuziek een cd met zo’n titel niet zo snel spontaan gaan beluisteren, en dat betekent dat ze iets heel speciaals mislopen.

Tango Enrosque bestaat uit de Engelse muzikanten Ros Stephen (viool) en Pete Rosser (accordeon). Als duo spelen ze klassieke tango’s, Piazzolla’s nuevo tango en nieuwe composities waar ook klassieke en jazz-invloeden in terug te horen zijn. De cd begint met de suite van Piazzolla waar de cd haar naam aan ontleent “Histoire du Tango”. Die suite werd geschreven voor fluit en gitaar, maar komt hier eigenlijk nog beter tot zijn recht. Piazzolla teruggebracht tot zijn basis, en dan is het ineens veel fraaier en interessanter dan we voor mogelijk hadden gehouden.

Toch wordt deze cd pas echt interessant als de eigen composities van Pete Rosser gespeeld worden. Op dat moment wordt Piazzolla snel vergeten en blijf je ademloos van bewondering achter. Rosser schrijft schitterende stukken die hier bovendien met veel passie en virtuositeit gebracht worden. Verrassende ritmes, spannend samenspel, mooie melodieën en een gepassioneerde uitvoering slepen je mee naar een nieuwe, zeer vrije vorm van tango. Voor iedereen met open oren die graag muzikaal op avontuur wil is deze cd dan ook een absolute aanrader. Luister maar eens naar de Rosser-compositie Bottles en verbaas je over het feit dat hier maar twee musici te horen zijn.

Ook bij de klassieke tango’s die het duo speelt heb je het gevoel dat ze geschreven zijn voor deze bezetting, en ze klinken hier dan ook buitengewoon fris en modern. Voor de gehele cd geldt dat de muziek steeds warm, vitaal, meeslepend en energiek klinkt. 
Het volgende album van dit duo mag wat mij betreft meer Rosser-composities bevatten, en misschien kan de titel wat beter gekozen worden. Misschien de titel van een van Rosser’s eigen  nummers: Subitango?