Terence Martin heeft een aangename maar niet erg expressieve of markante stem. Hij moet het dus van zijn liedjes hebben. Het eerste nummer begint als volgt: “Sleep faster, they need the bed”. Dan ben ik al half om. Nummer twee opent met het nieuwsgierig makende: “Someone stole the stone from Hank Williams grave”. Met die teksten zit het dus wel goed. Martin brengt zijn liedjes vrij ingetogen, en op de goede momenten levert Amy Berkson een heel mooie tweede stem. Luister maar eens naar Perfect Fit, waar ook drummer Chris Parker op een losse manier excelleert.

De hele band is voortreffelijk, met onder meer Jim Allen op gitaar, mandoline en acordeon en Will Lee op bas. Rustige, vriendelijke muziek, maar wel geïnspireerd gespeeld, met muzikanten die zeer goed naar elkaar luisteren, waardoor er een fraai klanktapijt ontstaat waar je als luisteraar steeds wat nieuws in ontdekt. Geen overrompelende plaat die je meteen in je nekvel pakt, maar meer een langzame binnensluiper. Vooral die prachtige liedjes worden steeds mooier. Luister ook maar eens naar het schitterende It won’t be tomorrow over gemiste kansen. Of het titelnummer Lost Hills dat begint met de prachtige zin “The night was black as a bible”. Terence Martin mag wat mij betreft meteen in het rijtje Voortreffelijke Singer/Songwriters worden opgenomen.