In één weekend twee topconcerten, dat komt niet zo heel vaak voor. Het eerste vond plaats in de Oosterpoort in Groningen, het tweede in het bruine café de Amer in het Drentse dorpje Amen.
In de Oosterpoort waren we op zaterdag 16 april voor het Trad It-festival, met folk en wereldmuziek. De meeste concerten vielen erg tegen, zoals het Zweedse meidentrio Värttina, die een iets scheller klinkende versie van K3 neerzette, compleet met mierzoete roze jurkjes en suffe danspasjes. Maar in de Kleine Zaal trad ook Riccardo Tesi op met zijn groep Banditaliana. En dat betekende een uur spannende moderne folk, met invloeden van overal. Tesi speelt zelf accordeon, en zijn band bestaat verder uit een fantastische drummer/percussionist, en fenomenale gitarist en zanger, met een zeer goede en prettige hese zangstem en een virtuoze toeteraar (vooral saxofoons). Ze spelen muziek die een traditionele kant heeft, maar die ook uiterst modern klinkt, en vooral heel spannend. Dat komt onder meer doordat er verschillende ritmes door elkaar en tegen elkaar in gespeeld worden, en doordat de musici geweldig goed naar elkaar luisteren en op elkaar reageren. Fraaie composities, mooie liedjes die ook nog eens ergens over gaan (een onmogelijke liefde in Palestina, een lied tegen de oorlog in Irak, enzovoorts) en vier virtuoze muzikanten die zeer goed op elkaar ingespeeld zijn, en die het avontuur niet schuwen. Een fantastisch concert.

Alleen jammer dat een festivalpubliek altijd erg onrustig is. Stel je voor dat je iets leuks in een andere zaal mist. Veel geloop en rumoerigheid dus. Jammer.

Dat was geheel anders in Amen. Een zondagmiddag ergens in een dorpje van honderd inwoners midden in Drenthe. Een boerderij die verbouwd is tot bruin café en waar in de oude stal een concertpodium is gebouwd waar zo’n honderd man publiek in kan. Hans Theesink zorgt er voor dat dit zaaltje twee keer (’s middags en ’s avonds) helemaal vol zit. De ambiance is fantastisch, met publiek tot op het podium (vier stoelen aan iedere kant). De huisregels worden vantevoren uitgelegd voor nieuwe bezoekers – tijdens het optreden wordt er niet gerookt en niet geschonken. Er zijn drie sets van een half uur met steeds een pauze van een kwartier. Het optreden begint om twee uur, maar Hans heeft er zin in, dus om zes uur wordt het laatste nummer gespeeld.

Hans Theessink is een klasse apart. De man heeft in de loop der jaren zijn gitaarspel zo verfijnd dat het lijkt alsof hij werkelijk alles kan op de gitaar. Hij speelt niet alleen met verbluffend gemak de meest verbijsterende stukken, hij zingt er ook nog eens gedreven bij, en wat nog belangrijker is – hij heeft een volstrekt eigen stijl. Hij weet zelfs de meest platgespeelde traditionals nog zo naar zijn hand te zetten dat het echte Theessinknummers worden. De blues wordt op dit moment door verschillende mensen over de hele wereld gerevitaliseerd, en Theessink hoort bij de voorhoede, doordat hij het genre oprekt, er subtiliteit in aanbrengt, durft te spelen met ritmes, enzovoorts. Een spannende ontwikkeling, en het is geweldig om te zien dat hij ook solo op een podium op zijn volstrekt eigen manier een publiek weet te overtuigen. Een geweldig concert, op een geweldige plek, met een prettig, aandachtig en enthousiast publiek.

(16 april 2005 – oosterpoort groningen, 17 april 2005 – de amer in amen)