Chris Gage is de partner van Christine Albert, met wie hij ook een paar uitstekende duoplaten maakte. Het is dus geen wonder dat hij een grote rol speelt op haar soloalbum Paris, Texafrance. Abi Tapia’s album werd ook door Gage geproduceerd, en hij speelt ook bij haar een heel scala aan muziekinstrumenten, terwijl Christine regelmatig een tweede stem meezingt.

Abi Tapia – The Beauty in the Ruin

Abi Tapia zingt in haar eerste liedje op deze cd dat ze op haar zevende al voor de zevende keer verhuisde om “another State line” over te gaan. Gelukkig is ze uiteindelijk in Austin, Texas terechtgekomen, waar ze nu muziek maakt die ook klinkt alsof hij uit Texas komt, maar die haar gegoten lijkt te zitten. Country, rock, blues, je hoort het allemaal terug in een gedreven vorm van Americana. Toch is Tapia vooral ook een uitstekende singer/songwriter, met persoonlijke, sterke liedjes. Die zingt ze bovendien zelfverzekerd, met een meer dan uitstekende backing band. Zeer uitstekend dus, met als enige opmerking dat ze niet echt een heel sterk eigen geluid heeft. Echt origineel klinkt ze niet, maar is dat een bezwaar als je recht voor zijn raap pure kwaliteit levert?

Christine Albert – Paris, Texafrance

Christine Albert maakt intiemere muziek op een tweetalig album – ze zingt liedjes die deels in het Engels, deels in het Frans gezongen worden. Allebei perfect klinkend overigens. Daarin doet ze denken aan de Canadese Lucille Starr die in het begin van de jaren zestig een paar tweetalige hits had, waaronder The French Song, dat Albert hier ook zingt. Starr klonk veel poppier en gladder van Albert, die hier ook drie nummers van Edith Piaf zingt, eentje van Charles Trenet, maar ook een nummer van Jesse Winchester. Intiem, en met de sfeer van een rokerige Franse kroeg, compleet met accordeon (gespeeld door Chris Gage, die ook piano speelt en gitaren). Door de nadrukkelijk aanwezige mandoline klinkt de muziek aan de andere kant ook duidelijk Amerikaans.
Lef heeft ze in ieder geval, om nummers te nemen die al in ijzersterke uitvoeringen van anderen bekend zijn. Het is soms ook even wennen, maar Albert weet er haar met haar licht hese, doorleefde stem een eigen stempel op te drukken, en na een paar keer draaien zijn het ook volledig haar nummers geworden. Mooi.

  • Christine Albert – Paris, Texafrance – Moonhouse MH 2906
  • Abi Tapia – The Beauty in the Ruin – Moonhouse MH 2907