Twee gelijkgezinde vrienden die samen een bluesplaat maken, dat klinkt op papier al aantrekkelijk. Als het dan ook nog eens om twee veteranen gaat die hun sporen in de blueswereld al ruimschoots verdiend hebben, dan weet je dat je er even voor moet gaan zitten.

Hans Theessink en Terry Evans namen samen in twee dagen dertien klassiekers op, aangevuld met een paar eigen nummers, en je hoort twee ontspannen zangers, twee fenomenale gitaristen en vooral twee muzikanten die er ontzettend veel plezier in hebben samen hun muziek te spelen.
En dan gebeurt er iets magisch, iets dat zeldzamer is dan je je soms realiseert – de twee samen creëren een geluid van een intensiteit die ze in hun eentje maar zeer zelden bereikten.

Dat komt onder meer door de ruimte die ze elkaar gunnen, en de manier waarop ze elkaar ondersteunen en versterken, de ene keer de ene de tweede stem zingend, dan de ander. Je hoort ook dat ze op dezelfde manier over de blues denken, en hoe dat in hun hele wezen is doorgesijpeld in de loop der jaren. Je hoort hier geen gemene blues, maar wel intens melancholieke blues. Diep en indrukwekkend.

PS
Dat Richard Thompson als gast op twee nummers elektrische gitaar speelt is misschien ook nog aardig om te vermelden, net als het feit dat Bo Diddley aan het eind van de schitterende versie van You Can’t Judge A Book By The Cover nog even parlando van zijn goedkeuring laat blijken. Maar het is de combinatie van Theessink en Evans die van deze cd een absolute aanrader maakt.