Ars Nova maakte in de jaren zestig twee vergeten meesterwerkjes, waarvan op de eerste plaat een opmerkelijke combinatie en fusie van jazz, pop, rock en klassiek te horen was. Tussen de nummers stonden piepkleine juweeltjes, en die lichten we er hier, als opmerkelijke popcuriosa, uit. Het gaat om stukjes zang, gitaar, blazers, en in het eerste fragment hoor je bijvoorbeeld hoe applaus bliksemsnel om kan slaan in ritme. Als deze fragmenten je intrigeren is het zeker de moeite waard de debuutplaat van Ars Nova op te snorren.

Je kunt luisteren door op het driehoekje te klikken.