Eén van de absolute toppers op het gebied van akoestische traditionele folk in Amerika is Tim O’Brien. Hij maakt al jaren de ene fantastische plaat na de andere en speelt tussendoor op alle belangrijke folkfestivals. Hij speelt gitaar, bouzouki, mandoline, banjo, fiddle en hij zingt. Dat zingen lijkt hem met de jaren steeds beter af te gaan en op zijn laatste twee cd’s, die gelijktijdig werden uitgebracht, is hij nog weer een slag beter geworden, lijkt het wel. Er wordt niet alleen door O’Brien, maar ook door al zijn gasten niet alleen virtuoos gespeeld, maar ook met een vanzelfsprekende zelfverzekerdheid. Doordat ze zo goed zijn, en dat ook van elkaar weten, wordt er niet alleen buitengewoon strak, maar tegelijkertijd ook heel ontspannen gespeeld.

Fiddler’s Green is de utopische mythische zeemansbegraafplaats, en de cd met die naam heeft de dood dan ook losjes als thema, zoals de cd Cornbread Nation voor een groot deel over eten gaat. We horen de nodige traditionals als House Of The Rising Sun en Pretty Fair Maid In The Garden, die met dezelfde intense overgave gespeeld en gezongen worden als de hedendaagse liedjes als Gordon Lightfoot’s Early Morning Rain en O’Brien’s sterke eigen liedjes als Look Down That Lonesome Road. O’Brien weet, als alle echte groten, ieder liedje naar zijn hand te zetten zonder dat het vervreemd raakt van zijn oorsprong.

De gastmuzikanten mogen er ook zijn – Kenny Malone, Jerry Douglas, Dan Tyminski, Stuart Duncan, Dirk Powell, Chris Thile, Del McCoury, Edgar Meijer, Seamus Egan, Darrell Scott en nog een rijtje anderen spelen hier allemaal de sterren van de hemel, om het maar eens ouderwets te zeggen. Liefhebbers van bluegrass, old time folk, maar ook de iets avontuurlijker aangelegde muziekliefhebber komen allemaal volledig aan hun trekken op dit prachtige tweetal cd’s. Doordat de muzikanten zo verrekte goed zijn, en ze daarnaast ook af en toe los durven gaan en risico durven nemen krijgt deze traditionele folk, puur door de kwaliteit, iets tijdloos, en zit je van begin tot eind te genieten. Echt streng puristisch wordt het overigens nergens. Een absolute aanrader.

  • Tim O’Brien – Fiddler’s Green – Sugar Hill SUG-CD-4006
  • Tim O’Brien – Cornbread Nation – Sugar Hill SUG-CD-4005