Tim “Too Slim” Langford is de frontman van Too Slim and the Taildraggers, een bluesy hardrockband in de geest van ZZ Top, maar hier, met zijn soloalbum Broken Halo, levert hij een werkelijk magnifieke ingetogen bluesalbum af waarin hij zijn slidegitaar en zijn licht gruizige stem de hoofdrol laat spelen. Hij begint met een een heel mooi kale instrumentale bewerking van La Llorona, waar hij je met zijn slidegitaar al meteen bij je nekvel pakt. Bloedstollend mooi. Verderop komen er wat antiek klinkende oerbluesnummers langs, met passie en overtuiging gebracht, maar ook wat steviger bluesrock, waarbij bas en drums er toch bij gehaald worden. Toch blijft het een ingetogen album, en maakt Too Slim hier eigenlijk nog meer indruk dan met zijn pittige hardrockband. Op een geheimzinnige manier weet hij te klinken als een authentieke blueszanger uit de moerassen van de Mississippi Delta, terwijl hij tegelijkertijd een jazzy stijl van spelen heeft en je ook kunt horen dat hij een echte rockgitarist is. In de teksten van zijn liedjes zet hij zichzelf neer als een naïeve, wereldvreemde gast die valt op vrouwen met een rafelrand. Een weergaloos goed album.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.