Tito Paris doet met zijn breed uitwaaierende, ontspannen, melancholieke laid-back, jazzy muziek soms een beetje denken aan Paolo Conte. Paris klinkt misschien een tikje exotischer, met latin elementen, maar hij ademt dezelfde ontspannen zelfverzekerdheid uit.
Op Acústico hoor je de registratie van een magistraal live optreden van deze “Prins van de Kaapverdiaanse muziek”. Zijn uitvoering van het prachtige Sodade doet absoluut niet onder voor de hitversie van Cesária Évora, en zijn eigen composities zijn zeker zo goed als de Kaapverdische klassiekers die ook langs komen.

Na het concert dat ruim een uur duurt krijgen we als toegift drie studio-opnames die Paris maakte van Kaapverdiaanse klassiekers uit de jaren zestig. Prachtig, maar de sfeer van het concert blijft onovertroffen. Paris heeft een wat hese stem, en hij voelt zich voor een publiek duidelijk zeer op zijn gemak. Dat de begeleiding ook prima in orde is zal daarbij zeker geholpen hebben, want het warme bedje dat strijkers en blazers voor Paris uitspreiden past hem perfect.

Je zou de muziek van Paris wereldfusie kunnen noemen, want hij weet heel mooi traditionele Kaapverdiaanse muziek te mengen met moderne Portugese muziek (hij woont al vanaf zijn negentiende in Portugal), terwijl je ook zuidamerikaanse elementen terughoort in zijn muziek, en er ook vleugjes arabische muziek langswaaien. Zo maakt hij op een heel relaxte manier zijn volstrekt eigen, bijna sensuele, muziek. Dit is overigens al zijn zevende album.