Mirjam van Huffelen houdt zich al heel lang bezig met Egyptische dans, en ze heeft daar inmiddels haar eigen weg in gevonden. In 2007 vroeg ze aan oud-speler Haytham Safia of hij ervoor zou voelen samen met haar een live voorstelling te maken. Safia bracht de virtuoze Afrikaanse percussionist Osama Mileegi mee, en samen vormen ze nu het Trio Daleel, dat regelmatig optreedt, en meestal worden er dan wat muzikale vrienden uitgenodigd.

Op 29 november 2008 traden ze op in het oude Universiteitstheater in Groningen. Voor de pauze speelden Haytham Safia (oud), Osama Mileegi (percussie) en Morad Khoury (viool) samen met een voor mij onbekende, maar zeer, zeer goede zangeres. Het was fascinerend om op deze manier kennis te maken met een van de vele muzikale gezichten van Haytham Safia, die zich ook hier weer als voortreffelijk, onnadrukkelijk bandleider ontpopte. Zijn composities, die ruimte laten voor improvisatie, blijken buitengewoon geschikt als dansmuziek, maar staan ook puur op zichzelf. Violist Khoury was de perfecte gast, met mooi melodieus spel, en een verbazingwekkend talent voor improvisatie, en Osama Mileegi is een bijzonder intelligente, subtiele percussionist die voor de perfecte bodem zorgt bij deze muzikale klanktapijten. De muziek klinkt Oosters, maar er zijn voldoende Westerse elementen ingeslopen, waardoor het ook voor een Westers publiek toegankelijke muziek wordt.

Na de pauze was het toneel vooral voor Mirjam van Huffelen, die haar volstrekt eigen vorm van Egyptische dans presenteerde. Mooi, maar persoonlijk werd ik er op momenten ook wat ongemakkelijk van, want de dans is zo intens en intiem dat ik me af en toe bijna een voyeur voelde. Alsof het een vorm van dans is die eigenlijk niet voor publiek bedoeld is. Gelukkig kun je dan als publiek ook je aandacht laten afleiden door de band, die overduidelijk zat te genieten. Muzikaal was het allemaal zeer goed en zeer spannend, en persoonlijk vond ik het een genot om weer een andere kant van Haytham Safia te zien en horen. Want nummers die we bijvoorbeeld al kenden van NoBlues of van een van Safia’s andere gezelschappen kregen hier een totaal andere uitvoering. Verrassend, en een reden temeer om deze gretige muzikant en componist intensief te blijven volgen op zijn muzikale avonturenreis.