Als een groep muzikanten op de voorkant van het cd-boekje in oude klederdracht poseert hou ik mijn hart vast. De knulligheid en het amateurisme walmen je al tegemoet, en de muziek klinkt meestal ook alsof ze gemaakt is door een stelletje goedwillende amateurs, die de hele zaak beter tussen de schuifdeuren hadden kunnen houden. Maar er zijn altijd uitzonderingen. Bob Hay & The Jolly Beggars produceerden een hoesje dat het ergste doet vrezen, maar ze doen het feitelijk helemaal niet slecht. Ze zingen liedjes van de achttiende-eeuwse Schotse dichter Robert Burns, en dat klinkt allemaal redelijk traditioneel, maar wel degelijk geïnspireerd. De liedjes van Burns worden op een plezierige manier weer tot leven gewekt.

Als ik een nieuwe cd voor de eerste keer beluister ga ik er altijd even rustig voor zitten, en tijdens zo’n eerste draaibeurt bestudeer ik het hoesje of cd-boekje ook altijd. In het geval van Sari Brown krijg je dan een vage tekst voor de kiezen waarin uitgelegd wordt dat het hier om een verzameling spirituals gaat, en dat Sari vooral hoopt dat ze in haar missie slaagt, al wordt niet helemaal duidelijk wat die missie precies behelst. Sari weet het zelf ook niet echt, lijkt het wel, maar Jezus komt een fors aantal keren langs, en de tekst wordt met elke alinea vager. Als ze het eerste nummer dan ook nog eens behoorlijk extatisch zingt heb je al snel de neiging af te haken. Toch gebeurt er verderop van alles wat muzikaal interessant genoeg is om bij op te veren. Een akoestische stringband (met drummer) begeleidt haar, en dat swingt regelmatig als de hel, maar soms wordt er ook een elektrische gitaar omgegord, en op andere momenten doet ze sterk aan Gillian Welch denken. Als je over de soms wel erg vrome teksten heen kunt stappen is dit eigenlijk een vreselijk leuke swingende folkplaat.