Sommige vreselijke liedjes blijven een heel leven in je geheugen rondspoken terwijl ze dat niet echt lijken te verdienen. Heel af en toe wordt zo’n liedje wel eens gered doordat iemand er onverwacht een uitvoering van opneemt die laat horen dat het eigenlijk helemaal niet zo’n beroerd liedje is als we altijd dachten. Het blijkt dan ineens alles, maar dan ook alles te maken te hebben met de uitvoering. “Och was ik maar” was in de jaren vijftig een grote hit voor Johnny Hoes, en die versie heeft zich helaas ook in ons collectieve geheugen genesteld. De redding kwam dit keer uit volstrekt onverwachte hoek, namelijk van acteur Huub Stapel, die het bovendien ook nog eens in het Limburgs zingt, en dat was de taal waarin het oorspronkelijk ook geschreven werd door Boermans en Luxembourg.

Klik op het driehoekje om de fragmenten te beluisteren.