Liedjes kunnen op twee manieren blijven haken – de ene soort zorgt ervoor dat je een vervelend deuntje een hele dag niet meer kwijt kunt raken, de tweede bezorgt je een goed humeur omdat het zo’n leuk liedje is, en als je het weer eens gedachteloos loopt te zingen heb je de neiging om de cd weer een keer op te zetten waar dat liedje vandaan kwam.

Liedjes van de tweede soort maakt Valorie Miller, die haar cd een beetje “tongue-in-cheek” Folk Star heeft genoemd. Ze schreef alle liedjes, dus ook de prima teksten, en ze zingt ze zelf allemaal terwijl ze mooi fingerpickend gitaar speelt. Soms is dat genoeg, soms speelt Mike Holstein nog wat bas, steelgitaar, piano, percussie of zelfs, als op het prachtige Queen Ann’s Lace, prachtig ingetogen trompet. Op Luckiest Angel speelt Woody Wood steelgitaar. Met zijn tweeën (en dus één keer met zijn drieën) maken ze intieme, mooi gearrangeerde folk die prachtig bij de poëtische teksten aansluit.

Die teksten zijn overigens soms ook vlijmscherp, en altijd raak. Luister maar eens naar het prachtige maar intreurige Wishful Drinkin’. Valorie Miller is een singer/songwriter die tot de absolute top hoort. En laat je door dat “Folk Star” niet misleiden, want Miller is ook bluesy en zelfs een beetje country. Ze is gewoonweg heel goed, niet alleen als liedjesschrijver, maar ook als uitvoerder.