Wannes van de Velde was een van de grootste zangers uit het Nederlands taalgebied, en bovendien een van de beste tekstschrijvers en überhaupt een van de indringendste muzikale persoonlijkheden. Hij is op 10 november 2008 overleden, 71 jaar oud. Hij sukkelde al een tijd met zijn gezondheid. Linksboven zie je hem, op het hoesje van zijn laatste cd, uit 2006, de foto daaronder komt van zijn eerste langspeelplaat uit 1966.

De indringende stem, die je een brok in de keel kon bezorgen, was nauwelijks veranderd in die veertig jaar, en de intensiteit ook niet. Van de Velde heeft niet alleen een niet te onderschatten rol gespeeld in de Belgische folk, hij heeft ook in al zijn zijstappen indrukwekkende invloed gehad.

Zo schreef hij alle teksten voor de liedjes in Mistero Buffo, dat mede dankzij zijn inbreng het aangrijpendste theaterstuk werd dat ik in mijn hele leven gezien heb. Het ene moment zat je te bulderen van de lach, het andere moment liepen de tranen langs je wangen en had je een brok in de keel, en dat was voor het grootste deel op het conto van Van de Velde te schrijven, want de Internationale Nieuwe Scene heeft later nooit meer een voorstelling weten te creëren die dat effect op kon roepen, dat was Wannes van de Velde, met zijn muziek.

Ook als Van de Velde zich op het spoor van de flamenco begaf zag je – de man heeft daar de passie voor, de man ís flamenco. Wannes van de Velde was een man die grondig deugde op alle fronten.

Van de Velde had een manier van zingen die gewoon en vanzelfsprekend leek, maar die moeilijk te evenaren was. Indringend, maar ook met onverwachte wendingen, en altijd de luisteraar bij de kladden pakkend, ook in de stille liedjes. Zijn zangstijl leek eeuwenoud, toch was het onmiskenbaar de unieke eigen stijl van Wannes van de Velde, een uniek componist, tekstschrijver, gitarist en vooral zanger, die overigens altijd in het Antwerps zong, ook toen dialectzingen nog helemaal niet gebruikelijk was. We zullen hem missen.

En dit stukje schreef ik een tijd geleden voor het blad Heaven:

Wannes Van de Velde – In De Maat Van De Seizoenen – Granota

Het is een schande dat het werk van Wannes Van de Velde, de oervader van de Vlaamse folk, niet integraal verkrijgbaar is, maar als we het met zijn laatste moeten doen hoeven we niet ontevreden te zijn. De stugge grootmeester is hier in absolute topvorm, waarbij hij zelfs een uitgesproken aangrijpend nummer zingt waarin hij vertelt dat hij drie jaar niet heeft kunnen zingen (het prachtige Hier Is Em Terug). Prachtige teksten, mooie melodieën, een geïnspireerde band en als altijd een zeer overtuigende Van de Velde. Nog een uitschieter is het fraaie Boontje, een ode aan Louis Paul Boon, en Oorlogsgeleerden, dat hier als een echte Van de Velde klinkt, terwijl het feitelijk een vertaalde Dylan is. Vlaamse folk op zijn aller- allerbest.
****