The Weepies, The Woodys en The Waybacks hebben niets met elkaar te maken. Wel zijn de Weepies en de Woodys manvrouwduo’s, en maken ook de Waybacks ouderwetse country met een moderne twist. Alledrie hebben ze wat speciaals waardoor ze nodig even in de spotlight moeten.

The Weepies zijn Deb Talan en Steve Tannen en ze doen in hun manier van samenzingen nog het meeste denken aan het duo Gillian Welch, die elkaar zo goed aanvoelen dat er al zingend iets magisch gebeurt dat je als luisteraar op een bijzondere manier raakt. Je hoort als het ware de zielsverbondenheid van beide zangers. Ze klinken iets minder puristisch, maar in het krappe halfuurtje dat deze cd duurt weten ze op een intieme manier goed bij je binnen te komen. Luister eens naar All That I Want, dan hoor je wat ik bedoel. En je hoort dat ze ook nog eens een liedje kunnen schrijven dat je meteen met plezier loopt mee te zingen. De onderwerpen van hun liedjes zijn ook niet altijd voordehandliggend. Luister maar eens naar Dating A Porn Star waarin op een lichthumoristische manier de bezwaren de revue passeren die ontstaan bij een verkering met een pornosterretje. Toch blijft het album overal een plezierige lichte toon houden. Een aanrader.

The Woodys – Telluride To Tennessee

The Woodys zijn een geheel ander kopje thee. Een dicht tegen elkaar aanzingend echtpaar dat wat dichter bij de traditionele country blijft, terwijl de teksten de wenkbrauwen af en toe aardig doen fronsen. Traditionele country heeft vaak wat rechtse trekjes, en fundamentalistische christenen voelen zich in deze muziek vaak uitstekend thuis. Bij dit duo hoorde ik teksten die weliswaar niet rabiaat rechts zijn, maar er klopte ook ergens iets niet helemaal. Het kwartje viel toen ik ontdekte dat de twee als echte Amerikaanse dominees elke week een dienst opvoeren in hun eigen kerkje, dat hoort bij een of ander vaag kerkgenootschap. Curieus. Maar zingen kunnen ze absoluut, en ze hebben een uitstekend gezelschap aan topmuzikanten ingehuurd. Prima ouderwetse country, als je de teksten op de koop toe neemt.

The Waybacks – From The Pasture To The Future

The Waybacks is een stringband annex bluegrassband, maar ze zijn niet al te puristisch, dus soms klinken ze als een poprockband, soms is het honkytonk, soms countryjazz. Het sterkst vind ik ze in de instrumentals, waarbij ze niet terugdeinzen voor een nummer van Chick Corea (Armando’s Rhumba) dat ze op een schitterende manier naar hun hand zetten. Nauwelijks te rubriceren, maar prachtige muziek. Een hechte band ook, al hoor je dat ze ook gewend zijn om met elkaar te improviseren. En nogmaals – met name in de instrumentals is zo ongelooflijk veel te beleven dat je er, als je ook maar een beetje van muziek houdt, alleen maar heel erg enthousiast van kunt worden. Luister bijvoorbeeld ook eens naar het door gitarist James Nash geschreven titelnummer. Top.

• The Weepies – Happiness – eigen beheer
• The Woodys – Telluride To Tennessee – Rocade Records RRCD 017
• The Waybacks – From The Pasture To The Future – Compass Records 7 4430 2