Branko Galoic werd geboren in Zagreb, dat toen nog Kroatië was en later Joegoslavië werd. Hij groeide op in een kleine plaats, Ivanic-Grad. Op zijn zeventiende ontdekte hij de gitaar, op zijn achttiende brak de oorlog uit. Hij speelde in verschillende lokale bandjes tot 2000, meestal rock covers, Balkan en gypsy liedjes. Dat werd hem toch wat te beperkt, dus op zijn zesentwintigste vertrok hij naar Amsterdam, waar hij met niks begon, met allerlei baantjes om rond te komen. Ondertussen werd er wel driftig muziek geschreven, in het Kroatisch en het Engels. Een Bosnische producer hoorde dat, en in 2005 kwam zijn eerste album uit op Snail Records.

Uiteindelijk bleef Galoic elf jaar in Amsterdam. In 2010 kwam zijn tweede, in 2015 zijn derde album uit. Na Amsterdam vertrok hij naar Berlijn, waar hij drie jaar bleef en twee albums opnam, en in 2014 ging hij naar Parijs, waar hij ook weer twee albums opnam.

Ples Slobode / Dance de la Liberté oftewel Dans van de Vrijheid is dus zijn achtste album, opgenomen met een internationale groep musici, uit Portugal, Iran, Frankrijk, Servië, Bosnië en Nederland. De muziek doet soms wat denken aan die van de band NoBlues, want ook Galoic weet de blues mooi te combineren met oost-Europese en Balkan-invloeden terwijl hij de hele zaak kruidt met muziek van overal.

De opnames werden gemaakt in Parijs (Frankrijk), in Silvolde (Nederland), Novi Sad (Servië), Sarajevo (Bosnië en Herzegovina). Al met al is het een subliem album geworden – een echt Europees blues-album, zou je kunnen zeggen, met fantastische blazers, en doordrenkt van een machtige melancholie. Muziek om onmiddellijk in je hart te sluiten.

Luister hier naar een paar fragmenten: