Sevda is het Turkse woord voor liefde, dat weer komt van het Arabische sawda, dat zoveel als melancholie betekent. Dat de klank en de betekenis aardig in de buurt komen van saudade, de melancholie die de basis vormt voor de fado, de Portugese blues, zal geen toeval zijn, want de muzieksoort die met sevdah bedoeld wordt komt dicht in de buurt van de Bosnische blues.

Damir Imamovic komt uit Serajevo, en hij groeide op met de sevdah – zowel zijn vader als zijn grootvader waren legendarische sevdahmuzikanten. Imamovic wou het toch even anders doen, en zijn band, Damir Imamovic’s Sevdah Takht gaat wel degelijk uit van de tradities van de sevdah maar zet die tegelijk behoorlijk op de kop.

Zo weigert Imamovic categorisch sevdah nationalistisch in te zetten, maar zoekt hij juist een internationaal publiek. Traditie en vernieuwing gaan hier hand in hand op een mooie, spannende manier. Mooi vioolspel, een percussionist die westafrikaanse invloeden laat doorklinken, een onverstoorbare maar oerbetrouwbare en soms toch ook speelse bassist en een zanger die met overgave op een voor hem op maat gemaakte tambur speelt. Stevig, maar soms ook kwetsbaar en ingetogen. Mooi.

Luister hier naar een paar fragmenten: