fanfare ciocarlia it wasn't hard to love you
Roemenië, een dorp in het noordoosten van het land bij de grens met Moldavië. Vanuit dit dorp, Zece Prājini begon de twaalfkoppige Balkanbrassband Fanfare Ciocarlia vijfentwintig jaar geleden zijn zegetocht over de wereld. Tubas, trompetten en saxofoons speelden samen, energiek, soms kakofonisch, snel, scherp, perfect samenspelend, snel en snel en nog sneller.
Het speelplezier knalde er af, zeker omdat ze niet al te puristisch waren – hun Balkan brass werd gemengd met wat jazz, pop en rock, alles met een onvoorstelbare precisie gespeeld, in sublieme arrangementen die veel geraffineerder waren dan je op het eerste gehoor zou denken, want je werd vooral overweldigd door het tempo en de pure energie.
Ondanks de pandemie kregen ze het voor elkaar toch hun tiende album op te nemen, om hun vijfentwintigjarig bestaan te vieren, en dat is dan ook een energiek feestalbum geworden. Je hoeft maar naar de fragmenten te luisteren die ik je hier laat horen en je snapt precies wat ik bedoel. Een plaatje om vrolijk van te worden, en ook muziek waar je absoluut niet stil bij kunt blijven zitten. Heerlijk.
Luister hier naar een paar fragmenten: