Baraná is een van de avontuurlijkste wereldfusionbands ter wereld, toevallig gevestigd in Nederland, waardoor we bevoorrecht zijn, en we met een beetje geluk hun hele avontuurlijke muzikale reis kunnen blijven volgen.

Op hun vorige stop, in Xenopolis, waren de basisleden van de band, saxofonist Steven Kamperman en multi-instrumentalist Behsat Ûvez nog in het gezelschap van de jonge Turkse zangeres Ceylan Ertem. Die ontbreekt op deze stop in de reis, maar het grootste deel van de rest van die superbezetting is weer van de partij. Dat betekent de altijd weer verbluffende Ernst Reijseger op cello, de magische en volstrekt unieke Molukse gitarist Jeff Sopacua en meesterpercussionist Afra Mussawissade. Het gezelschap werd bovendien aangevuld met Erman Dirikcan op gitaar en Eric Calmes op elektrische bas.

De muziek klinkt wat duisterder en donkerder dan voorheen, wat zwaarder, maar als je daar even doorheen bijt is ook dit album weer van een grootse kwaliteit en een diepgang die je zelden tegenkomt. De composities zijn van Ûvez en Kamperman, terwijl de laatste de arrangementen voor zijn rekening nam. Met de eigenzinnige jazzy inbreng van Reijseger en Sopacua en de fijnzinnige ritmes van Mussawissade is de spanning al gewaarborgd, maar bovendien zijn de musici dusdanig aan elkaar gewaagd en wordt er zo intensief en intelligent samengespeeld dat je continu met open mond zit te luisteren.

Bij elke draaibeurt hoor je weer nieuwe details in deze muziek, die in eerste instantie op sommige momenten wellicht wat te compact lijkt, maar die toch ingenieus licht en lucht biedt en waanzinnig goed in elkaar steekt. Muziek voor iedereen die een muzikaal avontuur kan waarderen en die bereid is met open oren te luisteren. Een absolute aanrader!

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.