Albanië is lang een van de meest afgesloten landen ter wereld geweest. Een van de bijverschijnselen daarvan was dat de traditionele polyfone zang extreem goed bewaard is gebleven. De zes mannen van Ensemble Tirana beheersen die traditionele Albanese manier van zingen tot in hun vingertoppen, en kunnen niet alleen in de subtielere stukken perfect voor kippenvel zorgen, ze kunnen ook voor een huiveringwekkende muur van geluid zorgen als het moet.

Op Ura qu lidh motet, of De brug die tijd verbindt, is de zang prominent, en wordt de instrumentale begeleiding maar sporadisch ingezet, net genoeg om ervoor te zorgen dat het album voldoende afwisseling biedt. Overigens is het wel zo, dat als er instrumenten ter hand worden genomen, dat ook meteen bijzonder goed en effectief gebeurt, van snaarintrumenten tot fluiten, ze versterken op een mooie manier de traditionele liederen die de mannen laten horen. Het opmerkelijke van deze orale zangtraditie is dat ze op de een of andere manier ook tijdloos en soms zelfs uitgesproken modern klinkt, hoewel de meerstemmige zangtechniek soms meer dan twee eeuwen teruggaat.

De muziek is melancholiek, maar tegelijk ook krachtig en energiek, en vaak bloedstollend mooi. De afwisseling wordt overigens ook bereikt doordat de liederen uit alle regionen van Albanië komen, net als de zangers.
Een aanrader.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.