De vertaling van Maresia, de titel van het nieuwe album van Fabrizio Piepoli neemt een complete zin in beslag: Maresia betekent “het schuim van de zee dat in de lucht verdampt als de wind tegen de top van de golven zwiept” – dat is de betekenis in het Portugees, maar voor Piepoli staat die titel voor veel meer – Maresia is een race met open armen, het is expansie, spanwijdte, oceanische vreugde. Maresia is een vloeiend verhaal dat de onophoudelijke vermenging van talen, verhalen, rassen uit het verleden, het heden en de toekomst viert..

Battente gitaar, Arabische oud, Turkse saz zijn de belangrijkste instrumenten die Fabrizio’s stem begeleiden in het gepassioneerde verhaal van zijn roots, waarin Oost en West samenkomen en leven geven aan een nieuw geluid: de TARABTELLA , de ontmoeting tussen Apulische tarantella en de tarab van de Arabische melodie, de vreugde van dans en de extase van het luisteren.

Piepoli zingt met een lichte tenorstem die de lage bariton meepakt en die af en toe tot aan de mezzosopraan reikt. Die verfijnde stem speelt met het mannelijke en vrouwelijke, oost en west. Piepoli: “Mijn verhaal is dat van een grensman en muzikant. Ik heb geen gevoel van vaderland in mij, maar ik woon op alle plaatsen waar Oost en West – de twee delen van mijn hart – vrij kunnen zijn om van elkaar te houden.”

Het levert een fascinerend solo-album op van deze virtuoze Italiaanse snarenman. Verbazingwekkend en bij vlagen zelfs adembenemend mooi.

Luister hier naar een paar fragmenten: