Je hoeft van haar cd Canto maar een minuut te luisteren en je weet het al – Carminho is een van de beste fadozangeressen ooit. Het album begint al met een fenomenaal mooi intro van Luis Guerrerro op de Portugese gitaar, en dan is daar ineens die stem. Afijn, luister zelf maar naar een fragment uit het openingsnummer A Ponte:

Er is in Portugal een hele generatie verbluffend goede fadozangeressen opgestaan, maar Carminho onderscheidt zich doordat ze de grenzen van de fado op haar eigen manier subtiel weet op te rekken. In het eerste nummer, waarvan je zonet een fragment kon beluisteren, hoorde je nog een vrij pure fado, maar voor de rest van het meesterlijke album gaat dat zeker niet op. Luister maar eens naar een fragment uit het adembenemend mooie Chuva No Mar, dat ze samen met Marisa Monte zingt:

En er zijn veel meer van dit soort subtiele verrassingen, onder meer door de Braziliaanse invloeden die ze door haar muziek weet te roeren, de Spanjaarden die meespelen, of de mondharmonica die af en toe te horen is. Hier een fragment uit het door Carminho zelf geschreven  Contra a mare, dan hoor je een beetje wat ik bedoel:

Tenslotte laat ik je nog een fragment horen uit het slotnummer, A Cançāo, en de mededeling dat Carminho op vrijdag 13 oktober 2017 een optreden zal geven in het Muziekgebouw aan het IJ in Amsterdam: