Manuel Fernández probeert culturen bij elkaar te brengen in zijn muziek – dat betekent dat hij bij de flamenco, die hij als basis gebruikt, ook musici uit de Sahara uitnodigt, en dat er uiteindelijk ook blazers en strijkers mee gaan spelen, wat bij flamenco al helemaal ongewoon is. Toch klinkt het resultaat heel vanzelfsprekend, waarbij je toch gewoon simpelweg moet constateren dat de multiculturele samenleving in de muziekwereld al lang bestaat en zelfs floreert.

Er is maar één moment op dit album waar ik even afhaak, maar dat ligt volledig aan mij – juist in het titelnummer Caminaré gaat Fernández door een stemvervormer zingen, en dat is iets waar ik niet tegen blijk te kunnen – ik word er echt fysiek misselijk van. Ach ja, ik ben ook al allergisch voor katten, walnoten en kersen, dus dit kan er ook nog wel bij. Ik laat het stukje toch even horen hier, maar laat je daardoor vooral niet afschrikken, want verder is het een verrassend, gepassioneerd album van iemand die muzikaal mooi op avontuur is. Hij weet daarbij de passie en de melancholie van de flamenco overigens heel mooi vast te houden.

• Manuel Fernández – Caminaré – Kasba Music – distr Xango
• Bestel de cd hier bij een bekende webwinkel: Caminare

Luister hier naar een paar fragmenten: