De Turkse zanger, bard Lütfü Gültekin was ook de leermeester van zijn zoon Emre. Die zoon heeft nu een zeer gevarieerd gezelschap bij elkaar gehaald om een soort van eerbetoon aan zijn vader te maken. We vinden hier de Belgische violist Wouter Vandenabeele, accordeoniste Anne Niepold, violist Thomas Baete, maar ook Malick Paté Sow die op de hoddu en met zijn stem de zaak een Afrikaans tintje geeft. Dan zijn er nog de doudouks van Vardan Hovanissian en Ertan Tekin en het prachtige saz-spel van zoon Emre.

Je krijgt daardoor een mooie inkleuring van een bannelingenbestaan, want Gültekin heeft een groot deel van zijn leven in Duitsland en België gewoond en gewerkt (in de mijnen onder meer) – de van heimwee en melancholie doortrokken muziek laat dat horen, maar de onwillekeurige wereldfusie die er ontstaan is maakt er ook iets heel moois van. Er wordt hier steeds in kleine ensembles gespeeld, wat ervoor zorgt dat de muziek eigenlijk steeds vrij intiem blijft. Een mooi eerbetoon van een tweede generatie-immigrant (de zoon) aan zijn vader, een eerste-generatie-immigrant. Indrukwekkend en hartverwarmend, en soms aangrijpend melancholiek.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.