Als je oppervlakkig luistert naar de muziek op de cd Tierra van Osvaldo Hernandéz-Napoles denk je in eerste instantie met een gewoon Zuidamerikaans plaatje van doen te hebben. Weliswaar fijnzinnig en uiterst geraffineerd, maar toch. Maar als je wat beter luistert hoor je dat hier toch iets meer aan de hand is, en dat de arrangementen niet alleen van een ongehoorde fijnzinnigheid zijn, maar ook doorspekt met ongewone details en wendingen. Dat heeft ongetwijfeld te maken met de inbreng van Karim Baggili, die samen met Hernandéz-Napoles de muziek schreef, maar die ook verantwoordelijk is voor die subtiele arrangementen.

Daar komt bij dat beide heren virtuozen zijn op verschillende snaarinstrumenten, van diverse gitaren tot en met de oud, en een hele reeks instrumenten die we hier van naam eigenlijk nieteens kennen, maar waar in ieder geval een familielid van de viool tussen zit, en Osvaldo bovendien een buitengewoon percussionist is. De Armeen Vardan Hovannissian speelt dan nog de chvi en de doudouk, twee Armeense blaasinstrumenten, en de Belgische Patricia Hernandéz-Van Cauwenberge bespeelt de bombo leguero, de cajon, guimbarde, udu en zabumba. De namen klinken exotisch, maar wat de band bereikt is een Zuidamerikaans geluid dat Zuid-Amerika ontstijgt. Intensieve muziek, melancholiek, wereldmuziek, folk, maar ook jazzy, met vleugjes klassiek, en dankzij de Jordaanse en Joegoslavische wortels van Karim Baggili ook wat Arabische en Oost-Europese elementen. Toch zijn de Mexicaanse roots van Osvaldo Hernandéz-Napoles zelf het nadrukkelijkst aanwezig, en overheerst daardoor de warmte van Mexico in dit magnifieke, fijnzinnige wereldplaatje.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.