Er wonen tegenwoordig zo’n veertig Gnawa musici in Brussel, wat deze stad met gemak tot de Gwana-hoofdstad van Europa maakt. Een goed bewaard geheim, maar niet voor lang, want met dit fenomenale album laat de band Jola horen dat deze muziek hier bloeit als nooit tevoren.

Marokkaanse muziek, daar hebben we het over, met variaties die van de sub-Sahara gaan tot de kust van de Middellandse Zee. Gnawa-muziek drijft op zang en slechts één muziekinstrument dat een melodie aangeeft, de guembri, een fretloze driesnarige basluit met een strakgespannen trommelvel dat resoneert.  Verder hoor je vooral percussie, en dan met name qráqib, metalen rateltjes die aan elkaar geregen zijn, en thäl, trommels die met schouderbanden worden gedragen en met twee drumstokken worden bespeeld.

Er wordt wel gedacht dat de Gnawa in België minder authentieke muziek zouden maken dan de Marokkaanse, maar dit album laat horen dat daar eigenlijk geen sprake van is. Wel is het zo dat de Gnawa in Brussel speciale vaardigheden hebben ontwikkeld, met name doordat er samenwerkingen ontstonden tussen bruiloftspelers, andere religieuze broederschappen en Gnawa, waarbij ze ook elkaars repertoire gingen spelen en bij verschillende gelegenheden elkaar gingen begeleiden.

Die smeltkroes en die manier van krachten bundelen kun je op dit album terughoren. In Marokko worden de Gnawa vooral geassocieerd met de steden in het zuiden van het land, maar in Brussel is ook het noorden (Tanger) goed vertegenwoordigd, en ook dat hoor je hier terug. Opwindende muziek, maar ook heimwee-muziek. Dat maakten ze in Marokko al, en die maken ze nog steeds. Melancholie is nooit ver weg.

Luister hier naar een paar fragmenten:

 

jola