De Griekse zangeres Katerina Papadopoulou heeft een passie voor oude, traditionele Griekse muziek, en dan vooral de muziek die bijna vergeten dreigt te raken. Ze heeft al samengewerkt met Jordi Savall en de barokgroep L’Arpeggiata, en ze kan met schijnbaar gemak van de ene zangstijl naar de andere overstappen.

Ze wil de kunst van de oude Griekse meesters nieuw leven inblazen, en met haar ensemble Anastatica lukt haar dat goed. Anastatica is de naam van een roos, die ook wel de Roos van Jericho genoemd wordt, of de Roos van de Maagd Maria. Deze plant uit het Midden Oosten droogt op na het regenseizoen en lijkt dan dood re gaan, maar de zaden blijven goed beschermd, en kunnen extreme omstandigheden doorstaan, en jaren later pas weer met een beetje water ontkiemen. Een mooie naam dus voor een ensemble dat slapende muziek weer wakker wil kussen.

De muziek komt uit Klein Azië, de Egeïsche Zee, Thracië, Macedonië, het Pontusgebied bij de Zwarte Zee en Zuid Italië, want daar waaide die Griekse muziek helemaal heen. Griekse muziek reist en verandert, en het is vooral levende muziek, en dat wordt hier weer eens nadrukkelijk bewezen. Het laatste liedje is een Hebreeuws slaapliedje – de roos verschrompelt weer en valt weer in slaap. Mooie afsluiter van een prachtig album.

Luister hier naar een paar fragmenten: