Kel Assouf is een trio dat woestijnrock speelt in de traditie die ooit begon met de desertrockpioniers Tinariwen, die de harde gitaarrock van bands als Led Zeppelin, Black Sabbath en Queens of the Stone Age combineerden met Afrikaanse ritmes. Dit powertrio gaat misschien nog wel een stapje verder door de rock nog net wat rauwer en ongepolijster te maken.

Frontman Anana Ag Haroun komt uit Niger maar woont al meer dan twintig jaar in België, en hij spreekt liever over Kel Tashamek als hij het over Toeareg heeft, want die laatste benaming is, net als bijvoorbeeld eskimo, beladen en heeft een nadrukkelijke koloniale bijsmaak. De statenloze Kel Tashamek hebben een zware geschiedenis achter de rug die nog lang niet afgelopen is, en een deel van de liedjes van Kel Assouf gaan daar dan ook over, zoals de opener Fransa over de Franse kolonisatie. Maar het hele album gaat feitelijk over de Kel Tashamek tragedie, van de kolonisatieperiode tot nu. Daarnaast is er de heimwee naar het leven in de woestijn.

Anana Ag Haroun is de gitarist en zanger van de band, Oliver Penu is een jonge Belgische jazzdrummer en de Tunesische Sofyann Ben Youssef (ook bekend als AMMAR 808) is de keyboardspeler en producer van het album dat opgenomen werd in de Stureparken Studio in Stockholm, een studio die eigendom van een paar musici is, en daardoor is er ook een grote verzameling keyboards, synthesizers, gitaren, bassen en drums te vinden. Dat leverde soms bijzondere geluiden op.

Kel Assouf is een band die bewijst dat musici uit verschillende culturen die verschillende talen spreken samen baanbrekende nieuwe energieke muziek kunnen maken waar je de bek bij openvalt. Meer muziek maken samen dus, dat verbroedert niet alleen, het verrijkt ons leven enorm.

Luister hier naar een paar fragmenten: