Goede band-naam, Klezmer-ish, want het geeft precies aan wat voor muziek deze band speelt – de basis ligt bij de klezmer, maar ze maken de nodige uitstapjes, bijvoorbeeld naar de tango van Carlos Gardel (Volver) en Astor Piazzolla (Kicho), en dat klinkt al net zo gepassioneerd en melancholiek als de klezmer die ze spelen. Dat geldt ook voor de paar zelfgeschreven nummers, die meer in je gypsy-jazz hoek zitten.

De vier leden van deze bijzondere band zijn allemaal klassiek opgeleid en spelen normaalgesproken in het Royal Liverpool Philharmonic Orchestra, maar de strakke regels van het klassieke orkest weten ze hier moeiteloos van zich af te schudden, want ze gaan hier met zijn vieren echt op muzikaal avontuur.

De muziek die ze spelen is muziek van immigranten met verschillende culturele achtergronden die hun thuisland hebben achtergelaten voor een totaal ander leven. Accordeoniste en violiste Conny legt uit: “Deze mensen namen hun muzikale tradities met zich mee en beïnvloedden zo de muziekscene waar ze zich vestigden – de klezmer muziek van joodse innigranten, tangos van Piazzolla (die in Argentinië opgroeide als zoon van Italiaanse immigranten) of de gypsy jazz van Stephane Grapelli en Django Reinhardt – de fantastische samenwerking van een klassiek opgeleide Frans/Itlaiaanse violist en een autodidactische zigeuner gitarist – het zijn allemaal voorbeelden van verbazingwekkende muzikale fusies.”

De band is, net als hun muziek, flexibel en democratisch, waarbij zelfs de bassist regelmatig de leidende rol op zich neemt en de melodie gaat spelen. De grenzen worden in verschillende aspecten opgerekt en opgezocht, en dat levert spannende, nieuwe muziek op. Vier virtuoze musici die elkaar uitdagen en met hoorbeer veel plezier hun grenzen verleggen. Mooi mooi.

Luister hier naar een paar fragmenten: