Transkapela is een kwartet dat oeroud klinkt, maar tegelijkertijd uiterst modern. Ze spelen klezmer, maar niet op de instrumenten die we over het algemeen met klezmer associëren. Er is bijvoorbeeld geen klagende klarinet te bekennen.

De Karpaten zijn de onherbergzame, geheimzinnige bergen die door Polen, Tsjechië, de Oekraïne, Slowakije, Hongarije en Roemenië lopen. De muziek uit dat gebied vormt dan ook een soort mix, het resultaat van een eeuwenoude smeltkroes. Transkapela is een gezelschap dat stevig in die muzikale traditie staat, maar de klezmer die we horen klinkt soms meer als zigeunermuziek. De aanpak is creatief, waarbij oude patronen als grondslag worden gebruikt om op een jazzy manier vurig en stevig te gaan swingen.

De instrumenten zijn twee lekker rauw bespeelde violen, die soms ook heerlijk tegen elkaar aan schuren en een cello die niet getokkeld, maar ritmisch gestreken wordt, waardoor er een bijzondere bodem onder de muziek gelegd wordt. En dan zijn er de cymbalen (hammered dulcimer op zijn Engels) die hier op een manier bespeeld worden zoals we dat nooit eerder hoorden – stevig, spannend, jazzy. Verder worden er nog wat oeroude instrumenten uit de kast gehaald, die hier een bijzonder nieuw leven krijgen. Bij elkaar levert dat een uniek geluid op, bijna alsof traditionele muziek door punks wordt opgepakt. Op een bepaalde manier klinkt het tijdloos, maar het is muziek zoals die alleen nu gemaakt kan worden, door muzikanten die traditie en avontuur weten te combineren. Bijzonder, en erg mooi.