Labryénco is de band rond de Frans-Nederlandse flamencogitarist Alain Labrie, die een melodieuzere vorm van flamenco speelt dan je in Spanje meestal hoort. Hij mengt er ook wat Arabische invloeden door, wat rock soms zelfs, en de aanpak is zonder meer jazzy te noemen, waardoor het altijd subtiel swingt.

De gasten zorgen op dit album voor extra verrassingen, want de duduk (een soort Armeense klarinet) van Koen de Gans die je in het openingsnummer Compadres hoort zorgt voor een zwoele fusionsfeer, terwijl de Spaanse zanger Carlos Denia de muziek regelmatig naar een hoger plan tilt.

Maar het is vooral het virtuoze, lyrische en melancholieke gitaarspel van Labrie dat alles echt optilt naar een niveau dat de standaard flamencoplaat verre overstijgt. Het genre wordt opgerekt met deze subtiele en bijzondere fusion-achtige aanpak, waarin de constante sublieme factor het gitaarspel van Labrie is.

Maar laten we de machtig mooi ronkende fretloze bas van Franklin Heilijgers niet vergeten, en het fraaie vioolspel van Jaro Stulrajter, en al zeker niet het subtiele ondersteunende percussiespel en handgeklap van Antal Steixner. Virtuositeit en passie gaan hier mooi samen. La Penúltima is een aanrader!

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.