Nataša Mirkovic groeide op in Serajevo en maakte daar kennis met sefardische muziek via de muziek van zaner en muzikant Jagoda Flory. Dat leidde tot een zoektocht naar de lyrische muziek die je overal in de wereld blijkt te kunnen vinden. Magische verhalen uit Spanje, Bulgarije, Griekenland, Turkije en Bosnië-Herzegovina werden door haar verzameld en leidden tot dit unieke album.

Want ze nam deze liederen op met meesterdrummer Jarrod Cagwin, een Amerikaan die we al kenden van onder meer zijn samenwerking met Rabih Abou-Khalil, kortom, een drummer en percussionist die werkelijk alles kan, en met Michel Godard, Franse tubaspeler extraordinaire, die hier het serpent bespeelt, een berucht lastig te bespelen instrument.

Het album wordt mooi opgebouwd, want Mirkovic begint in haar eentje a capella met Madre un manseviko:

en bij het tweede nummer komt Cagwin er zachtjes trommelend bij voor het al net zo fraaie Buenas noches Hanum Dudu:

en dan pas mag Michel Godard aanschuiven, maar dan wordt het meteen ook een paar graden prachtiger. Luister maar naar dit fragment uit Ken kere tomar konsejo:

Traditionele sefardische liederen uit Zuid-Oost Europa, op een subtiele, prachtige manier weer tot leven gewekt door een fenomenale zangeres uit Serajevo, een serpentspeler uit Frankrijk en een drummer/percussionist uit Amerika. Van zo’n album kan ik heel blij worden.