Nawaris is de band van de Iraaks-Belgische ud-speler Hussein Rassim. Ik was al zeer onder de indruk van hun eerste album Migration, maar het nieuwe album is nog veel beter geworden. Dat komt onder meer doordat zangeres Laurie Batista erbij is gekomen, zij voegt iets heel bijzonders toe, luister maar eens naar het fragment uit Black and White dat ik hier laat horen, dat is een combinatie van jazz-scat, Arabische improvisatie en gewoonweg heel veel humor.

De combinatie van de oud van Rassim en de cello van Juliette Lacroix is nog steeds onweerstaanbaar mooi. Luister naar het titelnummer van Bach à Bagdad, dat meeslepend met de cello begint, waarna de rest van de band, geleid door de oud, op een adembenemende manier invalt. De rest van de band mag er ook zijn overigens, Manuel Hermia op sopraansaxofoon en bansuri, Ersoj Kazimov op percussie, Saif al Qaisi op rechbe, Stephan Pougin op drums en percussie, en als gasten ook nog gitarist Raoul Corredor en violiste Amelie Metlini.

Stel je Bach voor als een jonge jongen, die via de Balkan in Bagdad terecht komt en met alle muzikale invloeden die hij oppikt muziek gaat maken. Dat is het idee achter Bach à Bagdad. Met een knipoog en veel gevoel voor humor is dat meer dan geslaagd te noemen – want deze muziek is niet alleen een combinatie van Arabische muziek met klassieke muziek, er zit ook nog eens een behoorlijke scheut jazz door en een snufje folk. Het resultaat is een hedendaags meesterwerkje – tijdloze, grenzeloze muziek waar je ademloos naar luistert. Subliem, absoluut subliem!

Luister hier naar een paar fragmenten: