Dat de wortels van de tango in Argentinië liggen staat zonder meer vast – de muzieksoort ontstond er in de jaren rond 1880 in Buenos Aires. De kracht van de tango, waarin vlammende passie, jammerende weemoed en fluisterende stilte op de goede momenten kunnen samenkomen, zorgde ervoor dat de tango zich in het begin van de twintigste eeuw over de hele wereld verspreidde, waardoor je overal sporen van terug kunt vinden, als je goed zoekt.

Op de cd Istanbul Tango 1927-1953 is een verbazingwekkend mooie verzameling Turkse tango’s te vinden, de meeste van de weemoedige, lyrische variant, waarbij de vlammende scherpte wat op de achtergrond verdwijnt. Daar krijg je wel een geheel andere sfeer voor terug, en ik heb op sommige momenten echt met open mond zitten luisteren, want de zachte weemoedigheid en de subtiliteit die je hier hoort verwacht je niet op 78-toeren-platen terug te vinden.

We hebben blijkbaar wat gemist, want blijkens de ondertitel is dit al Volume 4 in een serie Old World Tangos. Dit is muziek om helemaal in te zwelgen en op weg te drijven, zo prachtig melancholiek en tijdloos. Een bijzondere, onverwachte schatkist gaat voor je open, met het ene juweeltje na het andere. Van de zangeressen Seyyan Hanin en Birsen Alan in de jaren dertig tot en met de fenomenale ingetogen zanger Şecaatin Tanyerli in het begin van de jaren vijftig. Je proeft ook wat van een wereld die lang geleden lijkt, waarin invloeden van overal ook al gretig werden opgepakt en geïntegreerd, net als nu met wereldmuziek en wereldfusie. Ik bedoel maar: de tango in Istanbul? Toch klinkt het allemaal even natuurlijk en vanzelfsprekend.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.