Als je Astor Piazzolla de Piet Mondriaan van de tango zou noemen, dan kun je Hugo Díaz het beste als de Karel Appel van de tango aanduiden. Waar Piazzolla altijd vrij koele, geconstrueerde en elegante tango’s componeerde, zo gaat Díaz met veel vuur, passie en tomeloze energie de tango te lijf. Op de verrassende Putumayocompilatie Tango Around The World kun je Díaz horen in een nummer waar hij de bandoneon heeft ingeruild voor een rauwe bluesmondharmonica, met verbluffend en overdonderend resultaat.

Op de cd Classical Tango Argentino speelt Díaz de bandoneon, samen met een rustig de basis leggende bassist en een pianist (Luis Etchebarne) die al net zo fel als Díaz van leer trekt – de twee zijn duidelijk aan elkaar gewaagd, en dat maakt de muziek behoorlijk spannend. Er wordt met enorm veel energie en met name ook veel lef gespeeld, waardoor je bijna zou vergeten dat er niet alleen maar wild met verf gesmeten wordt – Díaz heeft een gedegen klassieke achtergrond en is een virtuoos muzikant. Dat betekent dat hij muziek maakt die je weliswaar meteen bij de strot grijpt, maar die ook langer meegaat als je doorkrijgt hoe geraffineerd zijn composities in elkaar steken, en hoe doordacht de muziek feitelijk is, ondanks de bravoure en de kracht waarmee ze gebracht wordt.

Hugo Díaz is helaas al bijna tien jaar dood, want ik zou deze man heel graag een keer met zijn trio hebben zien optreden. Een hele cd van dit trio beluisteren is al een enerverende ervaring, hoe moeten die optredens wel niet geweest zijn?

• Trio Hugo Díaz – Classical Tango Argentino – ARC Music EUCD1997