Tartit is een groep van vier Toeareg-vrouwen die zingen over hoe ze verbannen werden uit de gebieden waar ze altijd leefden. Maar ze zingen vooral ook over solidariteit en verzoening, terwijl de politieke situatie van de Toearegs ook nadrukkelijk aan de orde komt. De vier vrouwen worden begeleid door vijf, voor de verandering een keer gesluierde mannen die allemaal virtuoos een ander instrument bespelen, maar de echte sterren zijn toch echt die vier vrouwen, die een bijna hypnotiserend mooi album hebben gemaakt waarin je de heimwee naar vervlogen tijden bijna kunt horen doorklinken. De melancholie is bijna hartverscheurend mooi.

Luister hier naar een paar fragmenten: