“Psychedelische” muziek wordt geassocieerd met de sixties, die ongekend creatieve periode in de popmuziek waarin ook de meest bizarre wegen werden bewandeld om interessante muziek te maken. “Psychedelisch” betekende soms niet meer dan de toevoeging van wat vreemde geluiden, rare echo’s, of tapes die achterstevoren werden afgespeeld en die zo in de muziek werden gemonteerd. Psychedelisch is ook de term die wordt gebruikt om obscure pareltjes uit die periode aan te duiden en te verkopen – met de term psychedelisch wordt de muziek meteen wat interessanter, lijkt het wel.

The Rough Guide to Psychedelic Cumbia heeft inderdaad een kleine schatkist weten te openen, want de Colombiaanse cumbia heeft daadwerkelijk een psychedelische periode gekend, met name in Peru. Mexico, Venezuela en Colombia gingen ook wel mee in de beweging om rockinstrumenten als elektrische gitaar en orgel in te zetten in de cumbia, en het leverde verrassende resultaten op, die de tand des tijds verrassend goed hebben doorstaan – het is niet alleen maar humoristisch interessant, om het zo maar te zeggen, al valt er ook veel te lachen, bijvoorbeeld om de vrijwel onherkenbare versie van Love’s Alone Again Or.

Carlos Santana lijkt heel goed geluisterd te hebben naar deze elektrische versies van de cumbia, en alleen al daarom is een compilatie als deze interessant – je ziet waar de mosterd vandaan komt. Het album eindigt overigens met een aantal hedendaagse psychedelische cumbia’s om mooi aan te tonen dat er nog steeds leven in zit. Een heerlijke compilatie!

Luister hier naar een paar fragmenten: