Ustad Saami maakte op zijn vijfenzeventigste een album, God is not a terrorist, omdat hij zijn muziek, die uit de dertiende eeuw stamt, en daarom in Pakistan op de zwarte lijst staat (want pre-islam, dus volgens fundamentalisten niet goed) aan de wereld wilde laten horen. Nu is er een tweede album, met eenzelfde vredelievende boodschap. De titel is Pakistan is for the Peaceful, en hij nam het album in de dakkamer van zijn huis op met zijn vier zoons als begeleiders. Hij geeft zijn muziek dus ook wel degelijk rechtstreeks door aan de volgende generatie.

Onverklaarbaar waarom mensen banger zijn voor moslims die bidden dan voor blanke mannen met geweren. Zo begint de tekst in het cd-hoesje bij het album, en het gaat verder over artiesten die vermoord werden, maar die geen terroristen waren… Ustad Saami leeft in een aggressieve maatschappij die hem niet altijd welgezind is, maar op zijn zesenzeventigste maakt hij nog iedere dag muziek. Meeslepende muziek, muziek die onder je huid kruipt, die wat met luisteraars doet.

Na vijfendertig jaar studeren en hard werken stapte hij voor het eerst pas een podium op, toen vond zijn leraar dat hij er klaar voor was. Dat is een iets andere route dan pop-artiesten bewandelen, en je kunt het in zijn doorwrochte muziek dan ook wel terughoren. Het is dan ook licht weerbarstige muziek, waar je ook als luisteraar wat meer moeite voor moet doen. Maar neem je die moeite, en die aandacht, dan word je rijk beloond.

Luister hier naar een paar fragmenten: