Abigail Washburn werd in 1977 geboren in Evanston, Illinois, en Wu Fei in datzelfde jaar in Beijing, dat maakt ze zusters van het jaar van de slang. Wu Fei werd als kind al opgeleid om topmuzikant te worden en oefende al heel vroeg eindeloze uren op haar guzheng, om uiteindelijk de hoogste onderscheiding voor compositie te winnen op het Chinese Muziek Conservatorium.

Aan de andere kant van de wereld ging Abigail gewoon naar openbare scholen rond Washington DC, ging op de universiteit Chinees studeren en pas op haar laatste jaar daar kreeg ze een banjo in handen.

Ze vonden elkaar toen ze al tegen de dertig liepen, toen hun muzikale paden kruisten in een bergstadje in Colorado waar ze jamden op Chinese en Amerikaanse volksliedjes en al snel bevriend raakten. Ze ontmoetten elkaar in de jaren daarna regelmatig, en gaven hun eerste duo-concert in Beijing in 2009. Kort daarna trouwden ze allebei, kregen baby’s, en probeerden het moederschap en professioneel muziek-maken te combineren.

Wu Fei kwam met haar familie naar Nashville in 2014 en ze begonnen op Abigail’s erf volksliedjes en verhalen over moederschap van beide culturen door elkaar te weven. In 2017 gingen ze in de kelder van Abigail’s huis opnames maken met haar echtgenoot Bela Fleck als producer.

Het resultaat is verbluffend, want je hoort hier een intense vriendschap en levenspaden die elkaar gekruist hebben op een fantastische manier tot leven komen, waarbij werkelijk alle grenzen weg lijken te vallen. Abigail zingt ook in het Chinees, ze spelen samen, waarbij de twee instrumenten wel voor elkaar gemaakt lijken te zijn.

Dat laatste is schijn natuurlijk, want het gaat puur en alleen om de samenwerking en de wisselwerking tussen deze twee unieke vrouwen, die het voor elkaar krijgen Chinees-Amerikaanse muziek te maken die je nog nooit eerder gehoord hebt maar die tegelijk vanzelfsprekend klinkt. Warm, energiek, vrolijk, melancholiek, spannend, en vreemd genoeg lijkt het wel alsof ze het voor elkaar gekregen hebben hun gezamenlijke wortels naar boven te krijgen. Een verbijsterend goed album.

Luister hier naar een paar fragmenten: