Baraná is een Turks-Nederlandse wereldfusie-crossover-band met vele gezichten. De kern van de band bestaat uit saxofonist Steven Kamperman en zanger/percussionist/sazspeler Behsat Üvez, en die twee verzamelen steeds een wisselend gezelschap om zich heen onder de naam Baraná, waar je als luisteraar alleen maar met open mond van bewondering naar kunt kijken, want ze volgen een avontuurlijke route die onnavolgbaar is, uitermate spannend en die altijd weer bloedmooie muziek oplevert.

Dit keer werken ze intensief samen met de Turkse zangeres Ceylan Ertem, die niet alleen zingt, maar die ook een groot deel van de teksten schreef of meeschreef en een deel van de stukken meecomponeerde. Een fabelachtige zangeres, die haar stem als een muziekinstrument inzet en soms bijvoorbeeld prachtig in duet gaat met de sax van Kamperman. Maar er gebeurt hier veel meer, want Kamperman en Üvez hebben dit keer wel een echte superieure droomband samengesteld, en dan ook nog eens een sublieme band die er duidelijk zin in heeft.

Hou je vast. Naast Behsat Üvez, Ceylan Ertem en Steven Kamperman horen we de virtuoze Ernst Reijsiger op cello, een cellist die alleen ergens meespeelt als er ook werkelijk iets spectaculairs staat te gebeuren, waar hij met zijn weergaloze improvisaties nog eens extra vaart aan kan geven, de Molukse supergitarist Jeff Sopacua, die zowel ruig kan scheuren als kan fluisteren of subtiel twinkelen op zijn gitaren, en dan is er nog de Iraanse percussionist Afra Mussawissade die met zijn beats en samples het grondtapijt uitspreidt waar de rest van de band op kan losgaan.

Xenopolis gaat over Istanbul, die merkwaardige stad die zowel in Europa als in Azië ligt, en waarin een fusieband als deze volstrekt aannemelijk en vanzelfsprekend wordt. Dit is de wereldmuziek van de toekomst – luister hoe deze verschillende culturen en werelden elkaar hier moeiteloos en warm omarmen en op een magische manier tot een muziek komen die niemand onberoerd kan laten.

We laten hier drie fragmenten horen – het eerste uit het openingsnummer Sulugroove, over de door de gemeente Istanbul geplande verwoesting van de voormalige zigeunerwijk Sulukule, dan Simit Mimit, dat in een woordopsomming een indruk geeft van Istanbul. Simit verwijst naar de bekende witte ronde broodjes die je op straat koopt. Tenslotte het enige Engelstalige nummer op de cd, Click Here, Istanbul gezien met Steven Kamperman’s toeristische blik. Xenopolis is een subliem meesterwerkje en een absolute aanrader.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.