Een echte stringband kun je The Wiyos vanwege hun bezetting niet noemen, maar ze hebben wel dezelfde basishouding, waardoor het luisteren naar dit trio een puur genoegen is. Ik luister altijd eerst naar de nummers die ik goed ken, en de Wiyos slagen dan meteen met glans. Everybody Loves My Baby krijgt een behandeling waardoor het hilarische karakter van het liedje net nog even wat meer aangedikt wordt waardoor je automatisch in een lachstuip schiet.

Vrolijke muziek dus, aanstekelijk gespeeld en gezongen, met veel verrassende details in de inventieve arrangementen. Joe Dejarnette speelt bas en zingt, en de andere twee mannen schreven ieder vier en vijf ijzersterke en vooral humoristische nummers, die zich kunnen meten met het beste op stringbandgebied. Parrish Ellis speelt bovendien gitaren, banjo en de banjo-ukelele, terwijl Michael Farkas het wasbord, de kazoo en de mondharmonica hanteert op een manier die je nog niet eerder hoorde. Vooral zijn mondharmonicaspel is soms verbijsterend goed.

Dejarnette en Farkas spelen als gasten mee op de cd die Parrish Ellis dit jaar opnam, met verbazend genoeg geen enkel eigen nummer. City Lights, Country Blues bevat alleen maar traditionals die door Ellis nieuw leven worden ingeblazen. Het klinkt wat puurder en serieuzer allemaal, wat minder hilarisch dan de Wiyos, maar voorliefhebbers van oude countryblues is dit absoluut een aanrader.

Kijk ook even op de website van de Wiyos (die nu met zijn vieren lijken te zijn), want daar kun je naar ze luisteren en vooral ook kijken.