Beth Wood zingt haar persoonlijke liedjes op een stevige manier, met een stevige band achter zich. Toch klinkt ze ook persoonlijk, bijvoorbeeld in het titelnummer dat vooral een portret van haar vader schetst. Een singer/songwriter die haar liedjes perfect weet te arrangeren, waardoor het vaak lekker bluesy, jazzy en rockerig klinkt, doordesemd van soul, met soms een gospelsfeer. Haar zang heeft regelmatig dezelfde power als bijvoorbeeld Elkie Brooks, maar haar arrangementen zijn net iets geraffineerder en subtieler, zonder aan kracht te verliezen. Als bonus zijn drie nummers ook akoestisch te horen, waarbij Wood bewijst dat ze ook alleen met haar gitaar indruk weet te maken. Een mooi plaatje.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.