Xavier Losada is een Venezolaans muzikaal genie dat met Acantilado opnieuw laat horen dat hij in het grensgebied tussen jazz en serieuze klassieke muziek meesterlijke pakkende muziek kan maken. Acantilado is eigenlijk een ep van nog geen twintig minuten, die je daarna nog een keer in een andere mix hoort. Dat lijkt wat overbodig, maar door die andere blik op dezelfde muziek realiseer je je des te sterker hoe mooi en geraffineerd het allemaal in elkaar steekt.

De hoofdrol in deze composities is weggelegd voor de piano, maar de tuba speelt een niet te onderschatten rol, en er worden ook wat elektronische spelletjes gespeeld, wat percussie toegevoegd en wat sporadische strijkers. De titels doen een wat somberder muziek verwachten dan je te horen krijgt: Inferno, La Muerte de Empedocles en Sin Destino klinken vooral helder en transparant, zeker in de eerste versie. De tweede mix is wat donkerder en compacter, maar zeker niet minder goed. De muziek is in ieder gaval spannend van begin tot eind.

Dit is ook absoluut geen muziek om somber van te worden, integendeel, het is een frisse muzikale wind met intelligente trekjes, die je weer eens laat horen dat in de muziek alles nog steeds mogelijk is. Avontuurlijke muziek voor luisteraars met open oren.