Judy Henske’s gruizige, ietwat rauwe stem doet af en toe wat denken aan die van Janis Joplin, maar de muziek op de vergeten sixtiesklassieker Farewell to Aldebaran is over het geheel genomen wat minder bluesy. Je zou het misschien het beste kunnen omschrijven als licht psychedelische hippie-pop met folktrekjes. Henske’s partner Jerry Yester zat een tijdje bij Lovin’ Spoonful, maar was daar eigenlijk een van de mindere goden. Hier kan hij samen met Henske zijn eigen gang gaan, en dat levert een fraai softpopplaatje op, met ruwe en ongewone randjes. Merkwaardige, maar erg leuke arrangementen, fraaie zangpartijen en uitstekende songs.

Het album levert daarnaast een prachtig tijdsbeeld. Dat betekent inderdaad dat het wat gedateerd aandoet, maar in dit geval is dat niet echt bezwaarlijk – het heeft eigenlijk wel iets aandoenlijks. De plaat verscheen in 1969 op Frank Zappa’s Straight-label en werd geproduceerd door Yester en Zal Yanowsky. Het bleek een eenmalige aangelegenheid te zijn, want er werd daarna niets meer van Henske vernomen tot ze dertig jaar later weer opdook en een plaat opnam. Jammer, want zingen kon ze zeker. Een bijzonder meesterwerkje dat rustig als psychedelische klassieker kan worden bijgezet.

Jerry Yester & Judy Henske – Farewell to Aldebaran – Radioactive Records RRCD133