Far, Far from Ypres is de titel van een dubbel-cd met ruim twee uur aan liedjes, gedichten en muziek over de Eerste Wereldoorlog. Dat was bijna een nog gruwelijker oorlog dan de tweede, en vooral Groot Brittanië houdt de herinnering aan die loopgravenoorlog levend, doordat er in Vlaanderen veel Engelsen gesneuveld zijn. Op die doodsakkers groeiden onevenredig veel klaprozen, waardoor die bloem (“poppy” in het Engels) het symbool voor die oorlog is geworden.

Twee cd’s vol met aangrijpende liedjes die soms vergeten aspecten van die oorlog belichten, zoals het feit dat terugtrekkende troepen hun eigen paarden doodschoten om te voorkomen dat de vijand ze in handen kreeg. Luister naar As If He Knows van Eric Bogle en de rillingen lopen je over de rug. De eerste cd bevat vooral overgeleverde muziek uit de oorlog, vaak door soldaten zelf gezongen (het cynische Gassed Last Night is een goed voorbeeld), uitgevoerd door een competente groep gelegenheidsmuzikanten, The “Scottish Pals” Singers. Loopgravenliedjes. Dan waren er nog de romantiserende Musci Hall-liedjes als It’s a Long Way to Tipperary, bedoeld om de moed erin te houden, maar met terugwerkende kracht nog cynischer dan de loopgravenliedjes.

De tweede cd vind ik zelf nog net iets interessanter, omdat daar de liedjes te horen zijn die later over de oorlog geschreven zijn. Dick Gaughan en Eric Bogle schreven allebei kippenvelverwekkende liedjes, maar er is hier veel meer te horen waar je als luisteraar stil van wordt. Far, far from Ypres brengt je feitelijk heel, heel dichtbij Ieper en de verschrikkingen van die eerste verwoestende oorlog van de twintigste eeuw, en is daardoor een aangrijpend en indrukwekkend anti-oorlog-album geworden.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.